Zastanawiasz się, czego brakuje Twoim wypowiedziom pisemnym? Być może odpowiedzią jest... interpunkcja. W dzisiejszym artykule przedstawiamy najważniejsze zasady w języku włoskim. Sprawdź, które z nich warto znać, aby nie wyjść na analfabetę!
Włoska interpunkcja – po co?
Kiedy stawiasz znaki interpunkcyjne, nie strzelaj na chybił trafił. Błędy w tym zakresie są szczególnie widoczne na piśmie i obniżają nie tylko estetykę tekstu, ale i poziom jego zrozumienia. Co więcej, niektóre pomyłki mogą całkowicie wypaczyć sens wypowiedzi, jak w zdaniu poniżej:
- Nie jesteś kochany.
- Nie, jesteś kochany.
Rzecz jasna, im więcej wiesz o danym języku, tym więcej detali bierzesz pod uwagę. Pojawia się zatem pytanie, czy w interpunkcji włoskiej kierujesz się podobnymi zasadami. Tą kwestią zajmiemy się w dalszej części artykułu.
Znaki interpunkcyjne po włosku
Zacznijmy od tego, że polska interpunkcja opiera się przede wszystkim na składni. Dla porównania, Włosi skupiają się na komunikacyjnej roli znaków interpunkcyjnych. Na tym etapie wypada wspomnieć najważniejsze ich nazwy:
|
il punto |
kropka |
|
la virgola |
przecinek |
|
il punto e virgola |
średnik |
|
i due punti |
dwukropek |
|
il punto interrogativo |
pytajnik |
|
il punto esclamativo |
wykrzyknik |
|
i puntini di sospensione |
wielokropek |
|
le parentesi tonde |
nawiasy okrągłe |
Niektóre znaki interpunkcyjne są częściej spotykane od innych. Poniżej przedstawiamy zestawienie podobieństw i różnic na przykładzie kropki, dwukropka i przecinka. Doświadczenie pokazuje, że wokół tego ostatniego pojawia się najwięcej niewiadomych. Rozjaśnijmy więc najpilniejsze kwestie.
Il punto – kropka
Znak przestankowy, który pozwala zamknąć wypowiedź. W języku polskim kropkę umieszczasz na końcu zdania i tę samą zasadę stosujesz we włoskim. Wyjątkiem są tytuły (np. książek), po których nie stosujemy kropki. Poza tym il punto stawiamy po skrótach, jak poniżej.
- professore → prof.
- professoressa → prof.ssa
W pierwszym przypadku kropka pojawia się zaraz po literze, gdzie przedtem była dalsza część słowa. Natomiast drugie słowo jest rodzaju żeńskiego i w takiej sytuacji musisz dodać do męskiej formy skrótu końcówkę żeńską. Wówczas kropkę stawiasz między formą męską a odpowiednią końcówką.
I due punti – dwukropek
W przypadku dwukropka na pierwszy rzut oka nic się nie zmienia. Zarówno w języku polskim, jak i we włoskim dwie kropki umieszczone są jedna nad drugą. Główna różnica tkwi więc w zastosowaniu. Tam, gdzie Polacy stawiają myślnik, Włosi umieszczają i due punti. Zapamiętaj więc, że w języku włoskim dwukropek pozwala coś dodatkowo wyjaśnić:
- Ho incontrato Paolo: è un mio amico.
Ponadto dwukropek stosujesz w mowie niezależnej:
- Roberto dice: „Sono stanco”.
Podobnie jak w polskim, pojawia się też w wyliczeniach:
- Devo comprare: pasta, formaggio, zucchero e farina.
La virgola – przecinek
To znak interpunkcyjny, który rozdziela zdanie i który pozwala podzielić je na mniejsze części składowe, szczególnie jeśli chodzi o zdanie złożone. Lepiej się z nim liczyć, gdyż obecność przecinka lub jego brak potrafi całkowicie zmienić sens zdania, tak jak zademonstrowaliśmy powyżej.
Warto odnotować, że la virgola pojawia się przy wyliczeniach czy powtórzeniach. Podobnie jak w polskim, przecinek stawiasz też po rzeczowniku w wołaczu:
- Pietro, vieni qua!
Choć przykładów zastosowania jest znacznie więcej, na początek lepiej skupić się na minimum i dobrze opanować podstawy. Dlatego na koniec zapamiętaj, że włoski przecinek umieszczasz po przysłówkach: si, bene, no.
- Bene, vado dal dottore.
Myślisz, że już wiesz wszystko? Edukacja trwa przez całe życie, a nauka języka obcego jest tego najlepszym przykładem. Wybierz kursy grupowe i skorzystaj z rabatu -25% póki czas. Zapraszamy!
