Te wszystkie szlaczki i znaczki to dla Ciebie totalna chińszczyzna? Krążą o nich legendy, ale warto poznać konkrety. Poznaj podstawowe różnice między pismem tradycyjnym a uproszczonym oraz dowiedz się, co je łączy. Przeczytaj niniejszy artykuł.
Początki pisma chińskiego
Pierwsze ślady pisma chińskiego znajdujemy za czasów panowania dynastii Shang. Początkowo napisy ryto na rytualnych naczyniach z brązu, żółwich skorupach czy zwierzęcych kościach. Jak można się domyślić, komunikaty były umowne, miały proste znaczenie i obrazowano je w postaci piktogramów. Potem znaki ewoluowały w kierunku pisma ideograficzno-fonetycznego.
Jeśli więc myślisz, że to temat rzeka, nie mylisz się. Choć przyjmuje się, że chińskie pismo powstało najwcześniej 8000 lat temu, to wciąż dochodzą nowe słowa. W ogólnym rozrachunku mówimy o 50 000 znakach chińskich, co jest naprawdę imponującą liczbą.
Jednak jeszcze większe wrażenie robi słownik Kangxi, czyli wielki słownik języka chińskiego, który pomieścił około 47 000 znaków! Z tak bogatym źródłem informacji nie sposób się nudzić, ale na szczęście nie trzeba się wszystkiego uczyć na pamięć.
Pojawia się zatem pytanie, ile znaków trzeba znać, aby nie dołączyć do grona analfabetów. W przypadku chińskiego minimalny próg to nie mniej niż 2000 znaków. Poza tym 5000 z 50 000 znaków jest w codziennym użyciu. Całkiem pocieszające, bo to aż dziesięć razy mniej!
Ku uproszczeniu pisma chińskiego
Czy wiesz, że chiński znajduje się w czołówce najtrudniejszych języków świata? Kto by pomyślał, że opuszczenie nawet jednej kreski może pozbawić znak unikalnego i co za tym idzie – zamierzonego charakteru. Pokazuje to tylko, z jak złożonym systemem pisania mamy do czynienia.
Dlatego paradoksalnie sam proces upraszczania pisma chińskiego nie należał do najłatwiejszych. Reforma, która dokonała się w latach 50. XX wieku w Chińskiej Republice Ludowej, pozwoliła jednak przeciwdziałać postępującemu analfabetyzmowi i ułatwiła naukę.
Zmodyfikowano około 50% najbardziej skomplikowanych znaków, dzięki czemu nastąpił wzrost osób piśmiennych. „Skutkiem ubocznym” tego uproszczenia był podział pisma chińskiego na tradycyjne oraz uproszczone, co nie pozostało bez echa.
Dwie odmiany pisma – tradycja a praktyczność
Wprowadzona reforma spostrzegana jest przez sceptyków jako forma deprecjacji tradycyjnej chińskiej kultury. Osoby bardziej wykształcone uczą się pisma tradycyjnego, inni kierują się sentymentem do dotychczasowego dorobku.
Jednak jest też druga strona medalu, bo z punktu widzenia odbiorcy i uczącego się uproszczone pismo chińskie jest bardziej przystępne w odbiorze i co za tym idzie – łatwiejsze do opanowania. Pojawia się zatem pokusa, by pismem tradycyjnym w ogóle nie zaprzątać sobie głowy.
Tymczasem obydwie odmiany pisma mają swoje zastosowanie w różnych rejonach. Są miejsca, gdzie stosowanie pisma uproszczonego nie spotka się z negacją i sprzeciwem, ale i znajdą się takie, gdzie lepiej unikać pójścia na skróty.
Dobrze, że pojawiają się też jakieś cechy wspólne. Pismo uproszczone opiera się na znakach pisma tradycyjnego. Dlatego nawet jeśli wybierzesz rozbudowaną, tradycyjną wersję, to powinieneś zostać zrozumiany.
Dwie odmiany pisma, różne zastosowanie
Znaki standardowe, ortodoksyjne, złożone… Spostrzegane jako eleganckie, pismo tradycyjne chińskie dominuje na Tajwanie, w Makau oraz w Hongkongu. Dlatego lepiej przyzwyczaić się do panującej tam bezkompromisowości w tej materii.
Sytuacja prezentuje się inaczej w przypadku Chińskiej Republiki Ludowej, Malezji i Singapuru. To obszary, w których masz społeczne przyzwolenie na stosowanie pisma uproszczonego.
Wszystko zależy więc od konkretnej grupy docelowej i miejsca. Bardziej reprezentacyjne i kojarzone z prestiżem pismo tradycyjne sprawdza się w oficjalnych dokumentach, na wizytówkach czy szyldach, a nawet w kaligrafii.
A co jeśli wahasz się między jednym a drugim i obawiasz się krytyki otoczenia? Pamiętaj, że nie ma jednej dobrej odpowiedzi. Dlatego nie obawiaj się poprosić o pomoc wykwalifikowaną osobę. Lektor języka chińskiego pomoże Ci w dokonaniu właściwego wyboru i uświadomi dodatkowe niuanse.
Przykłady dwóch odmian pism:
塵 (znak tradycyjny) → 尘 (znak uproszczony)
風 (znak tradycyjny) → 风 (znak uproszczony)
車 (znak tradycyjny) → 车 (znak uproszczony).
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, przeczytaj nasz wcześniejszy artykuł pt. „Język chiński – jak nauczyć się pisania znaków?”.
Dowiedz się, dlaczego nauka chińskiego się opłaca. Poznaj kursy językowe w ProfiLingua, w tym ofertę zniżkowych kursów wakacyjnych. Nasza szkoła to gwarancja zadowolenia. Wypełnij formularz i zaufaj ekspertom.
Czy chcesz, abyśmy skontaktowali się z Tobą w celu zaproponowania Ci odpowiedniego kursu? Wypełnij poniższy formularz:
