Przedimki - niepozorne słówka w angielskim - spędzają sen z powiek niejednej osobie. Ponieważ w języku polskim przedimki po prostu nie istnieją, the i a/an sprawiają nam czasem sporo kłopotów. Często wynika to z nieprzyjaznych wyjaśnień w książkach do nauki gramatyki, a tradycyjna edukacja językowa jeszcze pogłębia ten problem. Na szczęście, trafiłeś na ten artykuł! Po jego przeczytaniu nie będziesz miał już żadnych wątpliwości, jak używać przedimków w angielskim!
A kontra an - jak ich używać?
Zacznijmy od przedimka nieokreślonego, zwanego po angielsku indefinite article, czyli a lub an. W zrozumieniu, kiedy należy go stosować, pomoże Ci na pewno znajomość faktu, że w dawnych czasach oznaczał on po prostu “jeden”. Teraz już wiesz, że przedimka nieokreślonego NIE możesz użyć z liczbą mnogą! Kiedy zatem należy użyć a lub an?
Przed rzeczownikiem policzalnym, w liczbie pojedynczej, który jest nieokreślony. A co to znaczy w przełożeniu na bardziej zrozumiały język?
- rzeczowniki policzalne to takie, które możemy policzyć na sztuki, np. pies (a dog), stół (a table), mapa (a map), samochód (a car), Płyny, proszki, gazy i pojęcia abstrakcyjne są niepoliczalne, więc przed nimi nie stawiamy a/an! Pamiętaj, że słówko money (“pieniądze”) jest w języku angielskim niepoliczalne!
- jak już wspomnieliśmy, a/an stawiamy jedynie przed liczbą pojedynczą,
- co oznacza “rzeczownik nieokreślony”? To jeden z wielu, np. I saw a seal yesterday. - Widziałem wczoraj fokę. “Jakąś” fokę, jedną z wielu tysięcy żyjących na świecie. Nasz rozmówca nie wie, o której konkretnie foce mówimy.
Jeśli mówisz o czymś po raz pierwszy, wprowadzasz dany przedmiot do rozmowy, także użyjemy a/an, np. I have a dog. - Mam psa.
Przyjrzyjmy się jeszcze samemu rozróżnieniu pomiędzy a a an. Ten pierwszy wariant stosujemy przed spółgłoskami. Pamiętaj, że bierzemy pod uwagę pierwszą głoskę słowa, które stoi bezpośrednio po przedimku. Może to być przymiotnik opisujący rzeczownik, do którego odnosi się a, np. a horse, a green apple, a big house.
An stawiamy przed samogłoską, np. an orange, an ugly picture, an open window.
Musisz pamiętać, że liczy się głoska, którą wymawiamy, a nie ta, która pojawia się w zapisie:
a uniform - “u” wymawiamy [ju]
an honest man - “h” jest nieme, w wymowie słówko zaczyna się na [o].
Kiedy stosujemy the?
Nauka o przedimku określonym (definite article) jest, wbrew pozorom, prostsza niż w przypadku jego nieokreślonego kuzyna. Dlaczego? Otóż:
- the możemy postawić przed rzeczownikami policzalnymi i niepoliczalnymi, nie ma też znaczenia, czy jest to liczba pojedyncza, czy mnoga,
- the stosujemy przed rzeczownikami określonymi, czyli takimi, które są jedyne w swoim rodzaju, wcześniej o nich mówiliśmy, nasz rozmówca z kontekstu lub w wyniku sytuacji wie, o którą konkretnie rzecz lub osobę nam chodzi. Pamiętasz fokę z przykładu o przedimku nieokreślonym? Wyobraź sobie, że rozmowa toczy się dalej:
A: I saw a seal yesterday. - Widziałem wczoraj fokę.
B: Really? What was the seal doing? - Naprawdę? Co ta foka robiła?
W drugim zdaniu rozmawiamy już o konkretnej, wspomnianej wcześniej przedstawicielce swojego gatunku.
Jeśli mówimy o czymś unikalnym lub jedynym w swojej kategorii, także zastosujemy the, np. the sun (słońce), the table (kiedy odnosimy się do jedynego stołu w pomieszczeniu), the teacher (nauczyciel, kiedy jest jeden w klasie), the capital city (stolica, z zasady jedna w kraju).
Istnieje także kilka zasad dotyczących stałych zwrotów i nazw własnych, w których należy użyć the:
- w wyrażeniach: the country, the environment, the ground, the sea, the sky,
- w wyrażeniach: the radio, the cinema, the theatre,
- w określeniach narodowości i grup społecznych: the Polish, the Chinese, the poor, the rich, the homeless, the unemployed,
- w nazwach krajów, które zawierają słowa “Kingdom”, “Republic”, “States” lub są w liczbie mnogiej: the United Kingdom, the Czech Republic, the Netherlands,
- przed nazwami zbiorników wodnych (poza jeziorami!), np. the Indian Ocean, the Nile, the Red Sea, itd.
- przed nazwami archipelagów i pasm górskich, np. the Bahamas, the Alps, itd.
- przed nazwami hoteli, restauracji, pubów, kin, teatrów, muzeów i znanych budynków, które nie zawierają w nazwie żadnego nazwiska, np. the Station Hotel, the White House, the British Museum, itd.
- w nazwach, które zawierają ...of..., np. the University of London, the Great Wall of China, the Gulf of Mexico, itd.
Angielski to obecnie najmniej “obcy” język, jakiego możesz się nauczyć. Możesz usłyszeć go podczas oglądania filmów, słuchania piosenek lub radia. Kiedy będziesz robił to następnym razem, postaraj się zwrócić uwagę na użycie przedimków przez native speakerów. Gwarantujemy, że w ten sposób szybciej zapamiętasz, jak używać ich w sposób naturalny. A jeśli pragniesz poznawać języki obce szybko, skutecznie i tak, jak lubisz, zapisz się na kurs w szkole ProfiLingua!
Czy chcesz, abyśmy skontaktowali się z Tobą w celu zaproponowania Ci odpowiedniego kursu? Wypełnij poniższy formularz:
